Actividades Tema 4

1) Resume nun decálogo os hábitos saudables que se mencionan nos apuntes de clase. 

1. Seguir unha dieta adecuada: baixa en graxas, azucres simples, colesterol e sal, pero rica en fibra e alimentos con vitaminas como froitas e verduras frescas. Tamén é recomendable unha inxesta abundante de auga. Importante levar unha correcta distribución de comidas e comer amodo. 
2. Hixiene escrupulosa para evitar enfermidades infecciosas dos aparellos dixestivo, respiratorio e urinario, incluíndo a hixiene persoal. 
3. Levar unha vida activa, facendo exercicio, tanto físico como mental. 
4. Evitar o consumo de drogas (especialmente alcol e tabaco, posto que afectan o sistema nervioso). 
5. Evitar a exposición ás infeccións (cambios bruscos de temperatura) e á tensión (xera hipertensión e úlceras). 
6. Control periódico da saúde, especialmente a colesterolemia e a tensión arterial, tamén revisións periódicas co xinecólogo ou urólogo, para detectar posibles enfermidades ou aconsellar métodos anticonceptivos.  
7.  Evitar situacións de risco de lesión medular ou cerebral, tomando ademais precaucións (uso de casco, por exemplo). 
8. Reducir as situacións de tensións no traballo ou na familia. 
9. Levar unha vida ordenada, descansando o suficiente (durmir un mínimo de 8 horas diarias).
10. Ter un peso adecuado: o sobrepeso pode sobrecargar especialmente as articulacións.

2) Explica moi brevemente en que consisten as seguintes especialidades cirúrxicas: 

a) Cirurxía plástica: é unha especialidade cirúrxica que se ocupa da corrección de todo proceso conxénito, adquirido,  tumoral ou simplemente  involutivo, que requira reparación ou reposición, ou que afecte á forma e/ou función corporal. As súas técnicas están baseadas no  transplante e a mobilización de tecidos mediante enxertos e  colgajos ou mesmo implantes de material inerte. A Cirurxía Plástica  Reparadora procura restaurar ou mellorar a función e o aspecto físico nas lesións causadas por accidentes e queimaduras, en enfermidades e tumores da pel e tecidos de sostén e en anomalías conxénitas, principalmente de fronte, mans e xenitais. A Cirurxía Plástica Estética, en cambio, trata con pacientes en xeral sans e o seu obxecto é a corrección de alteracións da norma estética coa finalidade de obter unha maior harmonía facial e corporal ou das secuelas producidas polo envellecemento. Iso repercute na estabilidade emocional mellorando a calidade de vida a través das relacións profesionais, afectivas, etc.

b) Neurocirurxía: é a especialidade cirúrxica que trata do estudo, investigación, docencia, prevención, diagnóstico e tratamento das afeccións orgánicas e funcionais do Sistema Nervioso Central, Periférico e Vexetativo, así como das súas cubertas e anexos, e de todas as actuacións efectuadas sobre os mesmos, calquera que sexan a  etiología e  fisiopatología da afección e a idade do paciente.

c) Cirurxía pediátrica: é a especialidade que se encarga do tratamento cirúrxico da patoloxía cirúrxica do neno desde o nacemento ata os 16 anos de idade. 

d) Cirurxía intrauterina: consisten en operacións que se realizan ao feto dentro do útero da súa nai. Estas intervencións son unha opción cando o bebé presenta malformacións ou enfermidades graves. Estatisticamente, 1 de cada 1000 embarazos necesitaría este proceso. O que se tenta mediante as cirurxías  intrauterinas é evitar a morte  fetal ou que os bebés se atopen con serios problemas de saúde ao nacer.

e) Colonoscopia: é un procedemento que usa un médico para observar o interior do colon e do recto cun  colonoscopio, un tubo flexible do grosor dun dedo que ten unha luz e unha pequena cámara de vídeo nun dos seus extremos. Introdúcese polo ano e leva ata o recto e o colon. Pódense pasar instrumentos especiais a través do  colonoscopio para tomar unha  biopsia (mostra) ou para extirpar calquera área de aparencia sospeitosa, como  pólipos, se é necesario.

f) Cirurxía maxilofacial: é a especialidade médico-cirúrxica que se centra no estudo, diagnóstico, tratamento e rehabilitación das enfermidades conxénitas ou adquiridas da cavidade oral, o esqueleto facial e as estruturas cervicais relacionadas.

g) Cirurxía vascular: é a especialidade cirúrxica directamente relacionada coa  Angiología, que se ocupa do estudo, prevención, diagnóstico e tratamento da patoloxía vascular, é dicir, as enfermidades do sistema arterial,  venoso e  linfático. Non inclúe, con todo, o corazón e as arterias  intracraneales.

h) Gastroscopia: é unha proba de diagnóstico clínico. É unha exploración que permite visualizar directamente a parte alta do tubo dixestivo (esófago, estómago e  duodeno) grazas a un tubo flexible pequeno ( endoscopio). Ademais de ser un método de diagnóstico, é tamén un método terapéutico. 

7) Para evitar os posibles danos que un fármaco poida xerar no organismo dun enfermo por mor da súa toxicidade, hanse de administrar nas doses adecuadas e ademais deben eliminarse facilmente polos ouriños. Esta é a razón pola que permanecen pouco tempo no plasma sanguíneo, tal como pódese ver na seguinte gráfica, na que se mostran os datos obtidos da análise de sangue tras a administración dun antibiótico)

a) Interpreta a gráfica. 

Atopaos a maior concentración de penicilina en sangue pasada media hora da administración, a partir deste momento comenza a diminuir facéndoo a gran velocidade as dúas primeiras horas, chegando a desaparecer do sangue ás tres  horas.

b) Por que é necesario repetir a dose de antibiótico nos prazos prescritos en cada paso? 

Porque o antibiótico vai desaparecendo do noso corpo mediante os ouriños e xa non pode ser transportado aos lugares onde debe atuar.

c) Explica a razón pola que se deben finalizar os tratamentos con antibióticos, aínda que desapareceran os síntomas.

Porque aínda pode haber poboación bacteriana que non creou síntomas e que coa ausencia do antibiótico pode causar unha reinfección.

d) Que é o principio activo dun medicamento? 

 As substancias responsables de previr, tratar ou curar unha enfermidade.

e) Comenta a seguinte afirmación: Menos do 1 % dos fármacos que se comercializan van dirixidos a enfermidades propias dos países en vías de desenvolvemento. 

As empresas farmacéuticas buscan gañar diñeiro, por iso non comercializan en países nos que non van a obter beneficios.

f) Que é a vía parenteral de administración dun medicamento e que modalidades inclúe?

O termo parenteral fai referencia á vía de administración dos fármacos.  Isto é, atravesando unha ou máis capas da pel ou das membranas  mucosas mediante unha inxección. Pode ser:  subcutánea ( baixo a  pel),  intramuscular (nun músculo),  intravenosa ( nunha vexa) e  intratecal ( ao redor dá  medula  espinal).

9) Relaciona en cada caso os elementos das dúas columnas: 

a)

i-f; ii-d; iii-e; iv-c; v-a; vi-b

b) Enfermidade e tratamento 

1- Cancro de laringe                  a) Antibióticos 

2- Artrose                                  b) Transplante 

3- Infección bucal                     c) Analxésicos 

4- Neuralgia                              d) Antirretrovirais 

5- Infección por VIH                e) Antiinflamatorios 

6- Fallo cardíaco irreversible   f) Radioterapia 

1-f; 2-e; 3-a; 4-c; 5-d; 6-b

c) Indica cales das técnicas seguintes corresponden ao diagnóstico e cales ao tratamento da enfermidade:

DIAGNÓSTICO amniocentesis, endoscopia, análise anatomopatológico, auscultación, radiografía, ecografía, biopsia.

TRATAMENTO  artroscopia, cirurxía vascular, inmunoterapia, administración de antirretrovirais  cateterismo, uso de antibióticos.

d) Indica unha soa proba diagnóstica que un médico pode solicitar no caso de atender a un paciente nas seguintes situacións: 

i) Neno que se caeu dun columpio e quéixase dunha dor moi aguda no brazo: radiografía 

ii) Home de 59 anos, cuxas probas de PSA e tacto rectal suxiren un posible cancro de próstata: resonancia magnética 

iii) Adolescente cansa, moi pálida e con menstruaciones moi abundantes: análise de sangue 

iv) Mozo de 24 anos que, tras un accidente de tráfico, sofre un traumatismo cranioencefálico: TAC 

v) Muller de 58 anos que sufriu unha hemorraxia rectal, con antecedentes familiares de cancro de colon: endoscopia (colonoscopia) 

e) Por que se utiliza a ecografía para explorar a mulleres embarazadas, a pesar da baixa calidade das imaxes?

Porque este método non usa radiacións dañinas para o feto que outras técnicas de diagnóstico por imaxe poden empregar.

10) Non calquera antibiótico é útil para eliminar a calquera tipo de bacteria. Para cerciorarse de cal é o antibiótico máis adecuada en cada caso realízase un antibiograma. Esta consiste en sementar a bacteria nunha placa de cultivo e colocar sobre o cultivo discos de papel de filtro impregnados con diferentes antibióticos. Así se pode determinar cal deles é máis eficaz. 

a) Razoa que antibiótico é o máis adecuado para o tratamento desta infección. 

O máis adecuado é o A4 porque podemos ver que é o que máis bacterias logrou eliminar.

b) Deduce o que pasaría se o tratamento faise cun antibiótico diferente. 

Dependendo de cal empregásemos o resultado sería bastante máis lento ou con outros nin se quera habería resultados.

 c) Que efecto produciría un antibiótico se a enfermidade non estivese ocasionada por unha bacteria? 

Non produciría ningún efecto xa que os antibiótico só sirven para infeccións bacterianas.

d) Como se poden evitar as resistencias aos antibióticos? 

Administrando os antibióticos de forma rigorosa e seguindo sempre a pauta indicada.