Traballo Tema 3

 Os grandes achados de  Atapuerca

Os xacementos da serra burgalesa de  Atapuerca foron declarados Patrimonio da Humanidade pola Unesco no ano 2000 ao ser considerados un referente obrigatorio para calquera estudo da Evolución Humana | Nos últimos anos estes xacementos cobraron un interese especial debido aos importantes achados que se foron producindo e que permitiron á comunidade científica internacional avanzar nas súas investigacións sobre o pasado da humanidade

As primeiras escavacións en  Atapuerca iniciáronse no ano 1898, dirixidas polo  paleontólogo inglés John Edward Le. Ao longo das décadas seguintes realizáronse diversas campañas de escavación que permitiron descubrir xacementos arqueolóxicos de gran interese.

Con todo, foi a partir dos anos noventa cando os achados en  Atapuerca adquiriron unha maior relevancia. En 1994 descubriuse o xacemento da Gran  Dolina, no que se documentou a existencia dunha importante comunidade humana que habitou na rexión durante o  Pleistoceno Superior (fai uns 800.000 anos). En 1998 achouse o xacemento de Sima dos Ósos, no que se documentaron restos óseos duns 30 individuos pertencentes a unha especie humana distinta á actual.

Pero o achado máis importante dos últimos anos en  Atapuerca foi o da especie humana denominada  Homo  antecessor. Este achado produciuse no xacemento da cova da Zona Arqueolóxica de  Atapuerca ( ZAA), escavado a partir de 1999. Trátase dunha especie humana que viviu fai uns 1.000.000 de anos, anterior á especie  Homo  sapiens, e que representa o primeiro antecesor directo da humanidade moderna.

"MIGUELÓN"

 « Miguelón» é o nome que os investigadores puxeron ao cranio dun home atopado no xacemento da Sima dos Ósos, na Serra de  Atapuerca (Burgos), a primeira reconstrución da cabeza do chamado  Homo  heilderbengensis. Este  homínido é antepasado do  Neardental, antecesor inmediato do  Homo  sapiens.

O cranio, que data de fai uns 500.000 anos, foi achado en 1994 e é o esqueleto máis completo dun  Homo  heilderbengensis atopado ata a data.

Miguelón é o nome que lle puxo o  paleontólogo José María Bermúdez de Castro a este cranio, en honra a Miguel  Servet, o famoso científico que no século  XVI descubriu a circulación do sangue.

BENJAMINA

 Benjamina, “a máis querida”: o fósil de  Atapuerca que mostrou o paso do afecto ao

amor A colección do xacemento burgalés ha achegado moitos descubrimentos sobre a evolución humana, pero ningún tan emocionante como o do Cranio 14 descuberto pola investigadora Ana Gracia  Téllez. Ese cranio pertenceu a unha nena de dez anos con discapacidade, que non viviría ata esa idade sen o amor e os coidados do seu grupo.

Benjamina é o nome que recibiu o fósil de  Atapuerca que mostra o paso da afectividade á emoción do amor. A moza de dez anos que o porta no seu cranio puido vivir grazas ás cariñosas atencións do seu grupo. A investigadora Ana Gracia  Téllez, descubridora deste achado, explica que “o amor e o afecto son fundamentais para a supervivencia dun ser humano, mesmo no caso dunha persoa con discapacidade”.

"Co seu rostro  deformado, esta nena era claramente diferente do resto dos demais nenos e nenas, e tivo serios problemas para valerse por si mesma"

Iso indica claramente que non só non foi rexeitada polo grupo, senón que houbo de recibir máis coidados que o resto das nenas e nenos da poboación.

A Darwin encantoulle coñecer o caso do Cranio 14 e non dubidaría en considerar aos humanos da Sima dos Ósos como plenamente humanos, pois xa traspasaran a barreira que separa ao afecto do amor. Ás veces, os fósiles traen consigo o seu propio nome, só hai que velo. E iso foi o que fixo Ana, albiscou o auténtico nome do Cranio 14 e chamouna  Benjamina, que quere dicir “a máis querida”.

"MANDÍBULA LETIZIA"

Mandíbula dun ' homo  antecessor', coñecida como a 'Mandíbula Letizia', achada nas escavacións da Gran  Dolina. A mandíbula máis antiga atopada pertenceu a unha muller.

A mandíbula Letizia é unha mandíbula humana achada nas escavacións da Gran  Dolina en  Atapuerca, Burgos, España. Foi descuberta o 28 de setembro de 2006 polo equipo de escavacións dirixido por  Eudald  Carbonell. A mandíbula é a máis antiga atopada ata a data e pertence a unha muller. Ten unha antigüidade de aproximadamente 1,2 millóns de anos.

"O NENO DA GRAN DOLINA"

O neno da Gran  Dolina. Os restos do seu cranio descubríronse en xullo de 1994 e serviron a Juan Luís  Arsuaga, José María Bermúdez de Castro e  Eudald  Carbonell para identificar unha nova especie na árbore xenealóxica humano.

O ‘neno da Gran  Dolina’ tivo un final terrible. «Demóstrano unhas marcas nos ósos que indican que a carne se arrincou usando útiles de pedra», explicou Bermúdez de Castro. Segundo o científico, o neno puido ser asasinado por outro humano, xa que «non hai ningunha evidencia de que se tratase dun animal».

"OUTROS"

 A muller de  Atapuerca. A ‘muller de  Atapuerca’ é o esqueleto máis antigo dunha muller achado en Europa. Foi descuberto en 2007 na Sima dos Ósos, unha cova de  Atapuerca (Burgos), e ten unha antigüidade duns 500.000 anos. A ‘muller de  Atapuerca’ é o esqueleto máis antigo dunha muller achado en Europa. Foi descuberto en 2007 na Sima dos Ósos, unha cova de  Atapuerca (Burgos), e ten unha antigüidade duns 500.000 anos.

--------------------------------------

Enterramento dunha muller da Idade do Bronce. O corpo dunha nova, en posición  fetal, de aproximadamente quince anos de idade, pertencente a unha clase social alta e enterrada coa súa  ajuar fai uns 4. 000 anos.